Don Quixote in Netherlands

 

επείγει να σου μιλήσω

για δέκα αλήθειες μου

μα δεν τις εμπιστεύομαι

καθόλου

 

διαλέγω να σου πω λοιπόν

για κείνο τ’ όνειρο στη θάλασσα

τους σιαμαίους

καλαμένιους ραβδοσκόπους

πως σε σχηματισμό βαδίζανε

σπρωγμένοι μόνο από τον άνεμο

ωχροί, καμαρωτοί, καταραμένοι

τα άλογά τους σ’ ένα σώμα με τον ανεμόμυλο

σε μουδιασμένο τροχασμό  κόντρα στον ήλιο

αλλοπαρμένα αναμεσίς σε γη και θάλασσα

από τα ασήμια του καιρού μαγνητισμένα

—σε ιβηρική άραγε ακτή συνέβησαν αυτά;

στις κάτω βόρειες θάλασσες

μακριά απ’ στη Μάντσα;—

άηχη μουσική ακούγονταν να δίνει το ρυθμό

για τα ρηχά, στιγμιαία τους άλματα αιώρησης

σε επίκληση ανύψωσης βουβού μαέστρου

κι ήταν απ’ το ίδιο γένος τα γιγάντια έντομα

με τις ουρές αδελφοποιητά

που νεύαν όρκους

συστρατευμένα με ερπυστριοφόρους

σαραντάποδους γενναίους σκώληκες

—με απρόθυμα, αντίθετα, αγήματα ελεφάντων—

και δράκους με πτερύγια γάζας

που κυμάτιζαν στη ράχη τους

σε ακτινωτά μπηγμένες μπαντερίγιας ∙

 

τα αλλόκοτα όντα με κεραίες και ουρές

και νήμα εφέλκυσης,

πλασμένα από μια παιδική ανάμνηση

ιπτάμενου Ολλανδού σαμάνου

(τότες που απορούσε πως κουβάριαζε το άχερο

ο άνεμος σε πατρικό χωράφι)

τα είδα, φερμένα να αυλιστούν

στο χείλος της στεριάς καθώς σουρούπωνε,

πως από πνοή αιφνίδιου ανέμου ζωντανέψαν

πάνω σε άμμο πλούσια νοτισμένη και

για χτίσιμο κατάλληλη

πύργων εφήμερων

όπως εφήμερη κείνων των ίδιων

—και όλων—

των πλασμάτων

η αίολη προσπάθεια

ν’ αποδράσουν

 

αυτά

ή να σιωπώ

– – – – – – – – – – –

https://technischerbleistift.blogspot.com/2020/06/don-quixote-in-netherlands.html