Γραμμένο για την αιθέρια πρόσφατη ενότητα ζωγραφικών έργων με τίτλο nebulae του ξεχωριστού Thrafia!
*
ίσως μιαν ώρα αχλής μεσημεριού
μια αντανάκλαση ολύμπιας ερήμου∙
μάλλον την καταφατική στιγμή
σαν πιάνει και χαράζει
φουσκώνει τότε το ζυμάρι του καιρού
διατάσσονται οι κόκκοι της αβύσσου
– αιωρούμενος ο υπαινιγμός του αρχέγονου
υπόσχεση του αέναα επερχόμενου καινούργιου –
*
μια εκδοχή της ύπαρξης εφήμερη
κατάματα στο σύμπαν που τη βλέπει
μπαίνει στον μυστικό ρυθμό
στην υλικότητα του χρόνου
λούζεται φέγγος μνήμης μακρινής
γεύεται φλοίσβο αιθέρα
τεντώνει το ουράνιο τόξο της
και γίνεται κερί
που λάμπει και σβηστό
ρέει κι αν παγωμένο
*
https://technischerbleistift.blogspot.com/2020/05/blog-post_17.html
maybe in a midday stupor
a reflection of olympian desert ;
rather the affirmative moment
by breaking dawn
while the dough of time swells
the grains of the abyss take their place
– suspended a suggestion of the primordial
promise of an eternally approaching newborn –
*
an ephemeral version of existence
counterpart to the beholding universe
enters the secret rhythm
in the materiality of time
bathes in the glow of distant memory
tasting rippled ether
stretches his heavenly rainbow
and becomes wax
glowing even unlit
flowing even if frozen
**
Απόπειρα απόδοσης της εντύπωσης των έργων της ενότητας Νεφελώματα (nebulae) του εικαστικού καλλιτέχνη Thrafia – wax and pigments on canvas/ acrylics and pigments on paper -, 2019-2020
Μηχανικό Μολύβι (mpencil) 