η Γοργόνα

Το καμένο σουτιέν
μιας Cécile
έναν Μάη
νίκησε την εντροπία
της στάχτης του
ανασύστησε την
σομόν δαντέλα
πέταξε ψηλά και
κρεμάστηκε σε γυμνό κλαδί
-Γι’ αυτό, απόρησε,
καήκαμε εμείς;
Για τούτες τις ειδήσεις
σπάσαμε με τις ντουντούκες
της επιθυμίας τα δεσμά;-
Με μιας τότε σηκώθηκαν
ανταριασμένες
η Έμιλυ
η Βιρτζίνια
η Καλλιρρόη
μα και η ίδια η καμία
η Cécile
πήγαν μαζί να βρουν
την πληγωμένη
στα νερά της Ρόδου
της δώσανε φιλί γλυκό
την αγκαλιάσαν
κι εκείνη λευκή
απ’ τον αφρό ξεπρόβαλε
και μίλησε:
Κορίτσια,
Μη φοβάστε!

– – – – – – – – – – – – – – – – – –
μνήμη Ελένης Τ.

[Η Γοργόνα, Πουπερμίνα, 6 Δεκεμβρίου 2018]

(αναδημοσιευμένο στο λογοτεχνικό ιστολόγιο Με ανοιχτά βιβλία)

https://technischerbleistift.blogspot.com/2018/12/blog-post_6.html